آق پویا در فرنگ - No.2 - اتوبوسی به نام هوس

پس از مشخص شدن مقصد و زمان و غیره ... این بار علی رغم مخالفت جمیع صاحب نظران و طی یک اقدام چریکی 1 تصمیم به انتخاب اتوبوس به عنوان وسیله ی نقلیه گرفتم . اگرچه که سفر با اتوبوس از کلگری تا ونکوور 15 ساعت طول می کشد ، اما دلایل من آنچنان محکم بود که تا دیدن اولین گروه به اصطلاح "هوم سیک" در صف ورود به اتوبوس من را کاملاً متقاعد و مصمم نگه داشته بود.

از جمله ی اون دلایل می توان ؛ دیدن جاده و شهرهای اطراف ، داشتن 15 ساعت وقت برای فکر کردن به هزار و یک فکر عقب مانده (که انصافاً عالی بود) ، شناختن مردمی که اینجوری مسافرت می کنند ، بررسی گزینه ی اتوبوس برای تابستون که قراره برم آمریکا .. و البته صرفه جویی در مصرف پول ، را برشمرد نقطه

اکنون که نگارنده این سطور را می نگارد در اتوبوس نشسته و اتوبوس حرکت نمی کند ، ساعت 7:30 صبح کلگری است و هوا هنوز تاریک است ، "بک پکر" های کِبکی دو ردیف جلوتر دارند بلند بلند فرانسوی صحبت می کنند و آق پویا از این که هیچ نمی فهمد که چه می گویند احساس آرامش می کند. او با خود زمزمه می کند Such a lonely day , and its mine و به سلیقه ی خود و برو بکس سیستم درود می فرستد.

اتوبوس راه افتاد..


- پویا !*

----------------------------------------------------------------

الان که تمام شده این سفر ،اینجانب بالا تر از 8 ساعت استفاده از اتوبوس را در هرگونه مسیر بهمن گیر به شدت توصیه نمی کنم !*

1 به قول دوستی ...