آق پویا در فرنگ - No.16 - نوروز هزار و سیصد و نود

آق پویا برای پایبند بودن به اصلوب سوم شخص نوشتن در این ستون، اینگونه نوشت :

می نویسم آبی شما بخوانید سرخ آبی.

منتظر موجش بودم که بیاید... برای همین دست به قلم نبردم. گفتم یا حسش می آید و یا بیخیال. امروز صبح اما ثابت کرد که کسی را چشم انتظار نمی گذارد.. آری موجش می آید. موجی که تورا انقدر بالا می برد تا همه ی این تل روزمرِّگی یا روز مَرگی که ساخته ای را یک جا با هم نگاه کنی. راجع به لحظه ای صحبت می کنم که یک آن احساس می کنی زیر پایت خالی شده و از دنیا دوری و هیچ کس جز تو نیست که... اگر بتوانی خودت را به آیینه برسانی، در آیینه بهتر می بینی.

تمام تلاشم در طول سال قبل این بود که این لحظه را با آسانی پشت سر بگذارم و خوشحالم که موفق بودم. این سالی که گذشت سال خوبی بود و به طرز مرموز و آرامی که در هیچ قابی جا نمی شود،  درد وجدان نگرفتم... رویاها را ولی باید بیشتر مراقبشان بود.

سال نو بر همه ی خوانندگان این وبلاگ مبارک.. به امید رونق بیشتر اینجا در این سال جدید..

- پویا !*